عتیق

عتیق روایت میکند از زخم هایی کهنه که اکنون سر باز کرده و در آینده التیام میابند

عتیق

عتیق روایت میکند از زخم هایی کهنه که اکنون سر باز کرده و در آینده التیام میابند

عتیق

آنجا که بروی محکوم میشوی
حکم بر بخشش میدهند
آخر حاکمش رئوف نام دارد...

پیوندهای روزانه
گفت نظر کردن خطاست
گفتم دلبری رواست؟

آخرین گناهم توبه بود...

ترک گناه واجب است؟

به گمانم

با اذن علی سینه میزنیم هنوز...

گمنام که می آورند

مادر ها صف میکشند

شاید ادای کسی را در می آورند!

حکایتی شده است...

دنیا میدان بزرگ آزمایش است...

در دنیا همه چیز در اختیار بشر گذاشته شده ...

وسایل و ابزار کار فراوان است

انسان را به این بازیچه های خلقت مشغول کرده اند

هر کس به شان خود به چیزی میپردازد

ولی کسانی یافت میشوند که سوزی در دل و شوری در سر دارند

که به این بازیچه ها راضی نمیشوند


چمران_شهید

آخرش تو هیئتش دودی شدیم رفت

شاید نقل قل قل است و این حرف ها...

هوووو حسین مددی...

کربلا را بی درد میروند

در حالی که کربلا توصیف درد است!

هنوز هم نمیدانم

آب چه ربطی به تیر دارد؟

انگار باید از حرمله ها پرسید!

محو زیباییت شدند

دستهایت را بریدند...

همین!

اغثنا...

تا حسین (ع) هست

چرا عزراییل؟!

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید


برای آنکه ما بیابیم خدایت را

                                            گرفته ایم نشانی رد پایت را

برای آنکه به سمت خدایشان ببری

                                            گرفته اند ملائک, نخ عبایت را

و جبرئیل دلش تنگ میشد ای آقا

                                            نمیشنید اگر یک شب صدایت را...

فرشتگان مقرب هنوز حیرانند

                                            تو را به سجده درآیند یا خدایت را

زمین به دور خودش چرخ میزند تا که

                                           نشان دهد به سماوات کربلایت را...

به بوم عشق به مژگان تر کشید تو را

                                           به وقت نافله های سحر کشید تو را

نه از برای آسمانها و زمین ها بود

                                           فقط برای خودش کشید تو را

تو را مشاهده کرد و اسیر رویت شد

                                           که از جمال خودش خوب تر کشید تو را

تو مثل جام پر از عشق و عاشقی بودی

                                           که زینب آمد و یکباره کشید تو را

برای آنکه نشان زمینیان بدهند

                                            سوار نی شدی و در سفر کشید تو را

مادامی که جنون,  صبر را لبریز کند
مرزها گسسته میشوند
و تو برای من میشوی!



  


تمام ملک سلیمان در آن نگینی بود

که علی در رکوع نمازش به مسکینی داد...

روزی رخش بینم و جان تسلیمش کنم...