دلم میخواهد صدای دسته جمعی بچه ها را ببوسم.
حسرتت را داشتم ای صدا, ای شعر:
به میدان میرویم الله اکبر
به جمع یاران میرویم الله اکبر
و این اشک شادی است , چرا که دلم پوسیده بود.
داشتم دق میکردم.
بی زار بودم,از همه چیز,از همه کس, و بیشتر از همه از خودم!
...
و چه بغضی دارد خواندن طنازی های بعضی از شهدا!
