کوه ها
سرگردان سرگردانی خویشند
و آسمان,
با تن پوشی از ابر,
فرمانبردار زمستان سپید!
وقتی با خیال بهار درختی به خمیازه خواب میرود
من
سرگردان نگاهی میمانم که
در خیابان ها جا میماند!
آنجا که بروی محکوم میشوی
حکم بر بخشش میدهند
آخر حاکمش رئوف نام دارد...
پیوندهای روزانه
