گاهی لحظات است
که تمام وجودت آواری میشود و بر دل فرو میریزد
قلب به تپش می افتد
ولی خون ماتم حرکت در رگ را میگیرد
پا از حرکت می ایستد
انگار گام برداشتن یادش میرود(چه بازگشت و چه پیشروی)
چشم کور میشود ...نه... بینا میشود به یک نگاه(شاید)...
اضداد بر تو تجلی کرده تا هم حس غربت را درک کنی و هم حس آشنایی را
بینی ات خالی از هر عطری میشود جز یک تجربه ناقص
گوش ها فقط زمزمه ای مبهم را شنوا میشوند
اصلا مبهوت و حیران میمانی (یا دلیل المتحیرین)
میگویند تمام اسماء حضرت حق در وجود انسان به امانت گذاشته شده است و اشرف ترین مخلوقات هم عالم ترین آن هاست
که نه علم در معنای رایج یافته در جامعه , بلکه علم به معنای شناخت خود و پروردگار خود.
(ان اکرمکم عندالله اتقاکم)
اگر انسان بتواند به وسیله ی حب که بهترین وسیله برای تقرب به ذوات الهی است برساند و
با نور های الهی انس پیدا کند میتواند باطنی که امکان حیوانی شدن را دارد به نور اهل بیت (ع) متبرک کند (ان شالله)...
که با فنا شدن در نور یقینا امکان حیوانی شدن صفات از بین خواهد رفت...
که اگر عاشق سودای عشق را در سر داشته باشد اولیای خدا محبت به حضرت ثارالله را بهترین و سریعترین و مجرب ترین راه دانسته اند...
یادگار نوشت:
عزیزی اهل معرفتی میفرمود:
وجود ما جلوه دارد از پدر و مادر ما
که به حق حضرت ابوتراب صاحب کالبد و حضرت ام الماء صاحب روح ماست
و شاید خاک و آب را حضرت ثار الله به گل تبدیل نمود تا محبتی هرچند به سر سوزن
به آن ها داشته باشیم...
اهل بکاء بر آل الله فرزندان فاطمه هستند...
جان نوشت:
سر که به زیر قدم یار نیست ,سر نیست...
درد نوشت:
در این سینه ی افروخته مقداری فریاد گم شده است...
آرزو نوشت:
...
